Selen jest koniecznym elementem licznych szlaków metabolicznych. Jego prawidłowy poziom wpływa na spermatogenezę, utrzymanie zdrowych włosów i paznokci, silny układ opornościowy i zdrowie tarczycy. Pełni on także funkcję ochronną przed negatywnymi czynnikami stresu oksydacyjnego.
Naturalne źródła selenu
Źródłem selenu mogą być jednocześnie produkty pochodzenia roślinnego, jak i zwierzęcego. Obszerne ilości tego pierwiastka znajdują się w mięsie, rybach, nabiale, produktach zbożowych (m.in. Płatkach owsianych), orzechach (zwłaszcza brazylijskich) i grzybach. W selen bogate są także niektóre warzywa (np. Brokuły, kapusta biała, czosnek, cebula) i rośliny strączkowe (m.in. Soczewica).
cechy
Jest to pierwiastek znikomy wchodzący w skład wielu białek enzymatycznych. Biodostępność selenu w obfitej mierze wynika z postaci, w jakich występuje – może przybierać formę nieorganiczną (selenków i selenianów) albo organiczną (selenometioniny, selenocysteiny, selenoglutationu). Przy czym selen ekologiczny jest lepiej przyswajalny dla organizmu.
korzystny poziom selenu: przyczynia się do dobrego funkcjonowania układu odpornościowego, dobrego stanu włosów i paznokci, ochrony komórek przed stresem oksydacyjnym, adekwatnej spermatogenezy i wspiera pracę tarczycy.
Cynk bierze udział w wytwarzaniu białek i kwasów nukleinowych, które są odpowiedzialne zwykle za przenoszenie i przechowywanie danych genetycznych. W organizmie ludzkim mikroelement ten, występuje w niewielkich ilościach. Wchłanianie cynku z diety waha się od 10 do 40% i zachodzi w jelicie cienkim.
Głównym źródłem mikroelementu są produkty zbożowe (30-40%) oraz mięso, wędliny i ryby (28-34%). Pierwiastek ten w dodatku w pokaźnych ilościach występuje w ostrygach i małżach. niewielkie ilości cynku można znaleźć w cieciorce, krewetkach, mleku, a także orzechach włoskich.
W warunkach niedoboru tego pierwiastka zwiększa się wchłanianie cynku z diety, jak na dodatek reabsorpcja cynku wydzielanego z sokiem trzustkowym i żółcią do jelita. Niedobór tego pierwiastka może wywoływać sporo niepożądanych zmian skórnych.
Grupami ryzyka wystąpienia niedoborów tego mikroelementu są dzieci, kobiety ciężarne, alkoholicy, weganie oraz ludzie starsi.
